Het is nu vrijwel precies vijf jaar geleden dat de gedachte dat kamerplanten gezond voor je zijn voor mij begon. Ik was al een enthousiast (moes)tuinier, sloeg geen vrijdagavond met Gardeners World en Monty Don over, maar de gedachte dat dat stapeltje toch wat verstofte kamerplanten in mijn huis me gezond zou maken was echt helemaal nieuw voor me.
Ik werkte toen bij Bex* Communicatie en werkte samen met collega Peter van de Besselaar. We kwamen met een concept dat in ieder geval de oorspronkelijke vraag omvatte: maak een wetenschappelijke database met factsheets zodat de leden van de brancheverenigingen VHG en VGB daarmee populair gemaakte wetenschappelijke onderbouwing krijgen die zij weer richting hun klanten kunnen gebruiken (verbeteren van de push). Maar het omarmde ook mijn instinct: maak een inspirerend magazine dat awareness creëert voor het onderwerp bij de uiteindelijke doelgroepen, zodat de branche door de doelgroepen zelf benaderd zal worden (pull). We wonnen de opdracht, maar wat in dit kader vooral relevant is, is mijn eigen gang door en naar die nieuwe gedachte. Ik heb dat pad zo bewust mogelijk doorlopen omdat dat natuurlijk waardevolle informatie is die je goed kan gebruiken bij de manier waarop je anderen met nieuwe gedachtes kan besmetten.
Ik aai een de bewegende plant, een onderzoeksopstelling van Bert van Duijn tijdens de Trade Fair van 2013
Om te beginnen wilde ik weten hoe dat dan zo is. Hoe maken planten je gezond? Dat ze me een prettig thuisgevoel gaven wist ik al wel, maar ik vond ze ook een beetje stoffig en doods. Ze leefden zo langzaam dat ik ze zomaar vergeten kon en dat hoorde ik in die tijd ook vaak terug. Als ik dan voor een zaaltje kwam om over Into Green te spreken vroeg ik altijd wie er kamerplanten had en hoe het met ze ging. Zelfs bij mensen die werkten in de sierteelt of als interieurbeplanter gingen er toch bedroevend weinig handen in positieve zin omhoog. De kamerplant leek ten dode opgeschreven. Een imago dat voor eeuwig niet meer op te poetsen viel. En niemand wist toen ook dat planten de lucht konden zuiveren en in huis dus een heel positieve werking konden hebben. En daarachter zat weer dat de meeste mensen niet eens wisten dat de lucht in hun huis en op school en op hun werk slecht was. Ja, mensen voelden zich lekkerder in de buitenlucht, nu je het zegt.. zo ging dat toen. Ik heb ook meegemaakt dat mensen later naar me toe kwamen en het filter van hun luchtzuiveringsinstallatie eens waren gaan bekijken en toen gelijk maar een paar grote nieuwe planten hadden gekocht.
Maar, dat geeft nog geen antwoord op de hoe vraag. Planten maken je gezonder door bepaalde chemische verbindingen, zogenaamde Vluchtige Organische Stoffen uit de lucht op te nemen. Ze maken je gezonder door de lucht vochtiger te maken, waardoor onze ogen en slijmvliezen zich prettiger voelen. En ze doen het door inderdaad die beleving: wij voelen ons van nature prettiger in natuurlijke omgevingen, daar zijn we als het ware genetisch op gebouwd, maar dan moeten we wel ook goed voor de planten zorgen en ze in een setting zetten die een echt wow effect geeft.
Inmiddels is er heel veel veranderd. De kamerplant is populairder dan ooit. Op Instagram struikel je over de urban junglebloggers. Interieurbeplanters weten niet meer hoe ze het werk gedaan moeten krijgen, kwekers van kamerplanten werken zich een slag in de rondte en zowel de professional als de consument is er van overtuigd dat groen goed is voor je en past binnen een gezonde leefstijl.
Klus geklaard zou je zeggen. Into Green is af, overbodig geworden. Maar toch is dat helemaal niet het geval. Gezondheid blijkt een intrigerend begrip, een constant bewegend doel. Als planten gezond voor mij zijn, hoe gezond zijn planten zelf dan? En, als we ons steeds meer verbinden met natuur, wat moet dat geïmpregneerde hout dan in al die tuinen? Zelfs vogelhuisjes worden er van gemaakt! Hoe kan het dat steeds meer mensen bezig zijn met gezondheid en dat dit soort blinde vlekken nog steeds blijven bestaan? En die vraag, wat doen planten dan precies, wordt ook een steeds intrigerender cliffhanger. Daar kun je de laatste artikelen van Into Green gerust op nalezen. Planten blijken -net als wijzelf trouwens- te leven in symbiose met kolonies zeer nuttige micro-organismen die grote delen van het luchtzuiverende werk blijken te doen. Net als onze darmflora een heel groot deel van onze stofwisseling voor hun rekening nemen.
Het hele concept dat er een individu bestaat, met iets of iemand achter een stuur, dat alles onder controle heeft en top 10 lijstjes produceert met keiharde data waarmee HR managers aan bedrijfszekere knoppen van het leven kunnen draaien zou wel eens een worst kunnen blijken te zijn waar je nog jaren achteraan kan blijven rennen. Want zo is werkelijkheid niet, begin ik steeds beter te begrijpen. In werkelijkheid gaat het om systemen die balans zoeken in een constant samenspel vol wederzijdse afhankelijkheden. Waar niemand gezond is als de onderdelen het niet zijn en waarvan we langzamerhand steeds meer gaan begrijpen. Wat leven op deze planeet nou eigenlijk is. En gezondheid dus.
