De Nederlandse sierteeltsector beleeft in 2017 een recordjaar. Er zijn nog nooit zoveel bloemen (vooral) en planten geëxporteerd als dit jaar. Dat is mooi. Ik durf hem wel aan:  deze trend zet zich door en zal nieuwe norm worden. Mensen leven een steeds technischer, breiniger en in beton gegoten bestaan en beginnen zich dus spontaan steeds meer met natuur te omringen omdat ze voelen dat het belangrijk is, om letterlijk met de aarde verbonden te blijven.

Ik ben al met computers bezig sinds 1988. Toen kocht ik mijn eerste Amiga 500 computer met wel 4096 kleuren! En toen in 1994 het wereldwijde web ontstond, maakte ik de 3e website van Arnhem. Ik was echt helemaal verkocht en begeesterd door alle nieuwe kansen en toepassingen die deze digitale revolutie bracht.

Mijn burnout van de enorme aantrekkingskracht van dat fantastische apparaat kwam dus ook wat eerder dan bij de meeste mensen. Ik was zo aan het werk, zo constant verbonden met de computer dat ik als het ware alleen nog in mijn hoofd bestond. Mijn lijf diende als het ware alleen nog om dat hoofd en die handen te ondersteunen. En toen dat misging was dat, onder de ellende door, ook een opluchting. Er kwam weer een stuk leven terug dat ik ook ontzettend had gemist.

Precies dit type opluchting hoor je nu net zo terug van mensen die een vermogen uitgeven om een week boven op een bergtop te gaan zitten waar –tegenwoordig heel bijzonder- geen bereik is. Na het eerste ongemak blijkt offline zijn heerlijk te zijn.

Na een maand helemaal niets doen startte ik een kleine moestuin. En dat was het begin van een pad waarin niet alleen mijn leven maar ook mijn werk uiteindelijk steeds groener werd en waarmee ik ook balans vond tegen dat alsmaar in mijn hoofd leven waar die computers en mobieltjes zo toe uitnodigen.

Maar,  dat steeds groener betekent meer dan ik zelf ooit had voorzien. Wat er namelijk ook  gebeurt, is dat je planten steeds beter gaat waarnemen. Hoe werkt dat eigenlijk, een plant? Hoe kan je zien wat een plant nodig heeft om te groeien? Wanneer er water bij moet, of niet? Maar ook, hoe beter je waarneemt, hoe minder je dus van zo’n bos bloemen in huis gaat houden. Of nog erger, van zo’n uitvallende, dode kerstboom.

Ik koop dus nooit meer bloemen voor mensen, want ik ervaar dat inmiddels letterlijk als het aanschouwen van een stervensproces. Ze staan daar in een vaas langzaam dood te gaan en ik vind dat gewoon niet meer mooi.

Dit is onze kerstboom in de tuin en in de pot. Dit is al zijn derde jaar. Misschien kan deze wel vier jaar mee!

Kerstbomen hou ik al jaren gewoon levend. Ik koop hem met kluit. Zelfs als die kluiten heel klein zijn gaat dat goed, maar de boom zelf moet niet te groot zijn. Ik zet die boom met de Kerst een paar weken per jaar in een grote pot, waarna ik hem zachtjes weer buiten breng, in de tuin plant en hem zo minimaal drie jaar gebruik. De belangrijkste factor voor succes is het zachtjes naar buiten brengen ná de kerst. Als het dan te koud is moet je hem eerst met pot in een schuur of bijkeuken zetten tot het wat minder koud is. De schok van buiten naar binnen kan hij beter hebben dan andersom. Na drie jaar is hij meestal niet mooi genoeg meer, dus dan planten we hem met de hele familie ergens in een bos. Want planten zijn net zo levend als mensen en dieren. En als je dat eenmaal leert waarnemen kun je gewoon niet anders meer. Dan koop je voortaan kamerplanten of bollen als cadeautje, maar steeds minder die bos bloemen.

 

Ook columnist worden?

Iedereen met een groen hart en een goed verhaal over groen in huizen en gebouwen mag zich bij ons aanmelden om columnist te worden. Je krijgt dan periodiek je eigen podium in deze rubriek. Samen met al die anderen met groene harten en mooie verhalen. Mail ons op info@intogreen.nl en geef ons jouw verhaal.